Wakker. Ik loop naar de badkamer, pak mijn ochtendjas, een mesje, mijn tandenborstel en pasta. Ik ga naar de wc, klem het mesje tussen mijn lippen, haal het plakkaat wat er zit los en zet 3 strepen op mijn heup. Ik plak het weer dicht en loop naar de keuken. Ik ben misselijk en ik hoop dat dat komt van de galsmaak in mijn mond, en dat ik het kan oplossen met water en pasta. Het helpt niet helemaal, maar een beetje en alle beetjes helpen.
Ik ben een beetje in de war. Ik voel een paar koude naalden in mij prikken. In mijn nek en in mijn buik. En als ik kijk dan is het er niet. Ik durf niet goed te ademen, omdat ik denk dat ik iets inadem wat me suf en draaierig maakt. Zo ruikt het. Het is geurloos, maar niet helemaal. Het brandt een soort. In mijn neus en in mijn ogen. Ik ruik het overal en ook mijn koffie smaakt ernaar. Ik heb hele vreemde hoofdpijn, alsof ik op mijn kop heb gestaan en overeind gekomen ben. Mijn ogen doen zeer en mijn huid lijkt te klein voor mijn lijf. Alsof het te heet gewassen is.
Nu is het donderdag. Een paar dagen later. Het is rustig. Want ik ben nog niet helemaal wakker. Ik voel me ochtend. Ik voel me langzaam wakker worden en alle daarbij behorende verschijnselen komen langzaam mijn wereld binnen. Ik was vanmorgen, toen ik om 9 wakker werd niet instant misselijk. Ik werd niet wakker gemaakt, door binnen- en/of buitendiensten. Ik had geen smerige galsmaak in mijn mond en niemand schold me uit voor kuthoer om vervolgens het hele repertoire af te gaan. Ik had niet direct een hekel aan mezelf en hoefde me niet bedwingen mijzelf aan gort te snijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten