vrijdag 29 juni 2012

uit het hoofd in mijn hoofd

nee. ik ben nog niet klaar.en eigenlijk schrijf je zoiets pas als je klaar bent. als je hebt gelezen, hebt overdacht en hebt terug gebladerd. je mijmert en bepraat, of bespreekt het boek.

ik niet. ik ben nog niet klaar. ik lees mijn boeken als kleine cadeautjes, bij voorkeur. net als een bad. je staat iedere dag onder de douche, maar een keer in de zoveel tijd neem je een bad. net als een croissantje. dat je iedere dag braaf 6 bammetjes maakt om mee te nemen naar je werk, maar jezelf eens in de zoveel tijd trakteert op een croissantje en een broodje gezond.

het gaat dus over een boek. het kwam woensdag. in een precies past bubbeltjes verpakking. van het soort dat je bewaard om er in een van je marktplaatspraktijken weer eens iets mee te doen. om op dat moment te vergeten dat je dat nog hebt. ik probeerde het dus voorzichtig open te maken maar in mijn ongeduld scheurde ik uiteindelijk toch de verpakking open.

soms. herbergen cadeautjes weer andere cadeautjes. je moet ze wel ontvangen. en dat deed ik. op de eerste bladzijde had de schrijver woorden voor mij achter gelaten. over herinneringen en over meemaken. dat sommige cadeautjes een beetje zeer doen maakt ze soms ook bijzonder. ik zocht in mijn herinneringen en vond kleine stukjes. maar waar spraken we over? konden we lachen? hoe was ik toen? en hoe was hij? ik wist het niet meer. deze schrijver bewaarde een stukje van mijn herinneringen.

deze schrijver bewaarde veel herinneringen, deed ik lezen. hij verpakte ze niet in mooie woorden of zinnen. hij schrijft bijna als het kind dat hij was. en hij doet zo wat alleen een boek zo kan. hij gaat in je hoofd zitten. hij wordt een stem in je hoofd. hij blijft bij je.

het boek doet dat je terug denkt. aan wat je nog weet en wat je vergeten bent. door tijd of andere zaken. het neemt je mee naar de jongen die hij was, maar ook naar het kind dat je zelf was. zo is het bijna als bladeren door een fotoalbum vol herinneringen waarin een ieder zichzelf vinden kan.

de jongen wordt een man en zover ben ik nog niet. want ik ben nog niet klaar. maar als. dan weer hier.


nieuwsgierig? hier is de schrijver; https://www.facebook.com/janwillemblaise.smit

1 opmerking:

  1. Wauw, wat mooi beschreven zeg! Ik ga het meteen kopiƫren en bewaren.

    Wat jij schrijft voelt heel warm, net als de herinneringen. Je weet het heus nog wel: we konden praten en we konden lachen heus niet alleen maar. Dat kan ik niet. Dat heb ik geprobeerd, maar dat alleen kan ik niet. Het moest samen. Gelukkig maar. Ik ben dankbaar en lees je graag verder.

    BeantwoordenVerwijderen