in retrospect

Ik was te laat. Dat wist ik al toen ik opstond. We komen te laat. Eerder een beslissing dan een te kort komen van tijd. Als je niet wilt stilstaan en voelen is de stress van te laat zijn een uitstekende bliksemafleider.

Eenmaal binnen zie ik een nieuwe lamp en een nieuw schilderij. Ik vraag aan peut of hij een nieuwe lamp heeft. Hij verteld dat die lamp er al vanaf het begin staat. Oh. Ik vraag maar niks over het schilderij.

We praten over Rotterdam. Omdat ik daar vorige week woonde, ongeveer 8 jaar geleden. Peut vraagt hoe Rotterdam was. Steentjes. Dat is het. Steentjes. En dat ze in haar laars kwamen. Natuurlijk. Compleet autistisch pakt ze van alles wat ze heeft gezien de steentjes eruit. Ik had het kunnen weten. Peut stelt vragen aan mij en aan haar. Weer aan mij, en dan weer aan haar. Ik raak in de war. In deze chaos blijkt de jas van peut zeer belangrijk. Daar moeten vragen over gesteld.

We praten verder over beleving en hoe dat niet gebaseerd is op echte gevoelswaarnemingen. Of ik denk dat het werkt, vraagt peut. Ik weet het echt niet. De link met het lijf is te groot. Kan ik theoretisch mee, staak ik bij ik en mijn lijf. Ik heb alles en niets. Ik vind het afschuwelijk en ik vind het mooi. Ik vind het te mager en ik vind het te dik. Ik wil het aan gort snijden en ik wil het behouden. Ik heb borsten en ik heb ze niet. Het doet me pijn of ik voel het niet. En alles daar tussen in. Ik wil het niet over mijn lijf hebben.

Durven jullie het aan om te stoppen met herhalen? Vraagt peut. En zo niet, waar zijn jullie bang voor?

Het is een grote vraag. Bang dat we het niet kunnen. Bang omdat niet weten wat er voor in de plaats komt. Bang omdat we moeten opgeven. Bang om te willen. Bang om te vallen. Bang voor de zeer. Bang om te voelen. Bang om te laten voelen. Overleven, overwerken, doorwerken, verwerken. Het is een werkwoord. Doen. 

Terwijl ik probeer zo klein mogelijk te leven. Niemand die me ziet. Ik creëer waar ik het meest bang voor ben.

Je kunt niet stoppen met. Dat werkt nooit. Je moet veranderen. Andere manieren zoeken. Ombuigen. Andersdenken. Ik ben goed in andersdenken. Bij de ander. Ik klem bij mij. En ik hoorde Brene Brown. Zij zegt;

Vulnerability is the birthplace of innovation, creativity and change.

Kwetsbaarheid. Wat als ik mij niet zo censureer? Monitor. Ik hekel alles wat ik doe. Zeg. Ik ben daar niet altijd mee bezig. Met hoe ik oplos in niets. Hoe ik van geen waarde ben. Hoe stom ik ben. Hoe niets ik ben. Als. Dan zou ik niet kunnen bestaan. Hoe contradictoir.

Ik zoek naar een antwoord. Want ik weet het niet. Ik zoek naar woorden om te omschrijven en ik ben bang en weet dat ik het antwoord (nog) niet heb. Misschien ben ik bang voor wat groot is zolang ik er niet naar kijk.