zondag 13 april 2014

lieve papa

Dat het gaat over liefde. Nooit genoeg hebben. Kleine meisjes worden groot. Niet voor papa's. Ze was zo moe. Te moe voor het haar in twee staartjes en het kleine giechelen. Niet dat het opviel. Papa merkte er niets van. Het is de liefde. Hij heeft er ladingen van. Zwarte witte liefde. Oneindig. Ik hou zoveel van jou. Wie wil niet van gehouden worden. Zoveel liefde dat je stikt. Verslikt. Dat is gewoon. Het stappen op de trap en het kraken van de vloer. Het is een geheime wereld van dochters en hun papa's. Het bestaat in de donker van de nacht. Waar dochters weten hoe het geluid is van de kast. Van de drank. Die papa aanvult zodat mama's niet zien dat hij op was. Alsof het zo leuk is om met mama te leven. De dochter weet dat. Zij maakt het waard.

zondag 6 april 2014

lieve papa.

Er was een trein waar ik in zat. Ik kijk om me heen. Nette vaders op weg naar hun dochters. Hun nette dochters. Die smorgens hun veters strikken en hun jassen goed doen. De tanden zijn gepoetst en daar
beneden is het kapot geschrobt. Ze doen net alsof papa niet naar boven kwam gisterenavond. Toen mama maar het koor was. Zingen. Halleluja in de Gloria. Toen papa dronken was en. En een kusje kwam geven. Lieve dochter. Mooie dochter. Papa's kleine meisje. Wat word je toch snel groot. En toch blijf je altijd papa's kleine meisje. Alles was verkeerd gegaan en zij had het verkeerd gedaan. Verkeerd gekeken of verkeerde kleren aangedaan. En ze had het al gezien. Tijdens het avond eten. Toen zij haar aardappels vermoordde. Prakte. Zo zeggen normale mensen dat. Ze was moe. Voor papa's maakt dat niet uit. Hun liefde is oneindig.