nep babies

Lief hé? Dit zijn reborns. Het zijn geen echte babies. Je kunt de ogen sluiten en de fronzen vegen. Je kunt de beentjes strekken en buigen. Je kunt de armpjes op je heen draperen en doen alsof het je vast houdt. Het huilt niet, het poept niet en het heeft niet nodig. Ze gaan niet dood. Dat zijn ze al.

Je betaald zo’n 500 tot 800 euro voor zo’n pop en dan heb je een levensechte baby in huis gehaald. Nee. Niet echt. Het is een pop. Vrouwen over de hele wereld laten hun kindjes, al dan niet dood, namaken om ze vervolgens vol trots te laten zien aan hun omgeving. De pop gaat mee naar de supermarkt, naar verjaardagen en allerhande activiteiten. Deze dode baby leent zich daar uitstekend voor. Liefhebbende echtgenoten, vriendinnen en familie kijken met een mix van verbazing en walging naar pop en pasgeboren moeder, niet wetende wat ze met de situatie aanmoeten. Wanneer echtgenoten een nee uitspreken tegen het in huis halen van een pop, die verdomd veel lijkt op de dode baby die ze een half jaar geleden begraven hebben, schiet de verloren moeder in de wanhoop en de paniek. En verdriet. Het lijkt op een kinderwens, maar dan nee. Niet echt. Het is een pop.

Ik dacht serieus dat ik in de maling werd genomen toen we dit op tv zagen. Als je nou zo nodig de behoefte hebt om met iets te zeulen dan kun je een zak rijst kopen en die een jurkje aan doen. Noem dr lisa en je hebt een nep baby. We werden niet in de maling genomen. Dit is echt. Het is in Nederland opkomend en als de rest van het land net zo tolerant is als ik dan zal het wel de volgende stille epidemie onder huismoeders worden. Gelijk aan alcohol of medicijnmisbruik, depressie of ongelukkig zijn. De breiclub van vroeger klinkt ineens zo slecht niet.